Anke van Heiningen is projectmanager in de zorgbranche. Jarenlang woonde ze in Nijmegen. De natuur, ruimte en gezelligheid van familie en vrienden brachten haar terug naar Limburg. Hier zocht ze een werkgever waar ze haar passie voor IT met ervaring in de zorgsector kon combineren. Die heeft ze bij Innervate gevonden.
Het zorgen voor mensen lijkt van een afstand gezien verraderlijk eenvoudig. Je vergeet al gauw dat iedereen andere zorg nodig heeft. Dat maakt het zo’n complexe sector.
Door mijn ervaring als zorghulp en stagiaire in het ziekenhuis weet ik dat de zorg weerbarstiger is dan je denkt. De problematieken zijn breed en er komt absurd veel technologie kijken bij het uitvoeren van het dagdagelijkse werk. Dat is niet vanzelfsprekend. Al helemaal niet voor de generaties die zonder al te veel technologie zijn opgegroeid. Dat maakt digitalisering vraagstukken niet altijd een hot topic.
Anke van Heiningen, projectmanager zorg
Regisseren voor resultaat
En dat binnen een bepaalde planning. Wat dat precies inhoudt, hangt af van het project. Dit kan variëren van implementatie tot interim informatiemanager en alles daartussenin. Dat maakt mijn werk leuk en uitdagend. Ik ben daarbij heel pragmatisch. Het liefst hou ik het zo simpel mogelijk en het niet ingewikkelder maken dan het is. In het algemeen boek je daarmee de beste resultaten, weet ik uit ervaring. Zoals dat een goede projectmanager betaamt heb ik een toolkit met onder meer PRINCE2 en AgilePM in mijn rugzak. Deze zet ik in wanneer een project daarom vraagt.
Vertrouwen op besluitvaardigheid
Capaciteit is vaak de grootste drempel in een zorgorganisatie om digitaliseringsvraagstukken zelf op te lossen. Een externe projectmanager heeft de focus en neemt eigenaarschap over het project. Dit stelt hem of haar in staat bergen te verzetten. Ik durf best mijn vuist op tafel te slaan als dat nodig is. Het vraagt fijngevoeligheid om te weten hoe ver je daarin kunt gaan.
Best bewaarde geheim
Ik heb de officiersopleiding gedaan van de Koninklijke Landmacht. Hier heb ik een hoop belangrijke levenslessen geleerd. Stipt op nummer één staat dat niemand belangrijker is dan het team. In stressvolle situaties kom je in je eentje niet erg ver. Al ben je nog zo sterk of slim. Wanneer je letterlijk tot aan je knieën in de modder of sneeuw staat, heb je een groep nodig om je heen die je blindelings vertrouwt. Het idee van ‘broederschap’ probeer ik ook in mijn projecten te realiseren. Maar wees gerust, er zijn geen drills nodig om de team spirit hoog te houden.
Gezelligheid als bindmiddel
In de interne organisatie is teamwork minstens zo belangrijk. Wellicht ben ik daarin wat bourgondisch, maar ik zie gezelligheid als middel om het team bijeen te houden. Een borrel hoort er op zijn tijd dan ook bij. Eigenaarschap komt terug in de rol die ik als collega inneem. Je kunt veel willen, maar dan moet je ook zelf de handen uit de mouwen steken. Als bestuurder van de personeelsvereniging organiseer ik uitjes en start initiatieven om het werk zo gezellig mogelijk te maken. Hiermee draag ik mijn steentje bij de organisatie aantrekkelijk te houden voor de jongste generatie professionals.
